کد مطلب:231571 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:250

از سوره ی تکاثر
133- ابراهیم بن عباس صولی كاتب در سال دویست و بیست و هفت در اهواز گفت یكی از روزها در محضر حضرت رضا علیه السلام بودیم، فرمود در دنیا نعمت حقیقی و واقعی هرگز وجود ندارد.

یكی از فقهاء گفت خداوند متعال می فرماید «ثم لتسألن یومئذ عن النعیم» مقصود از این نعمت آب سرد و گوارا است.

در این هنگام حضرت رضا علیه السلام فرمود شما این طور تفسیر كرده اید و در این باره اختلاف نموده اید، گروهی گفته اند: آن آب سرد است، و دسته ای گفته اند: غذای پاك می باشد، جماعتی گفته اند: خواب خوش است.



[ صفحه 557]



سپس فرمود: پدرم از پدرش حضرت صادق علیه السلام روایت می كرد كه روزی همین گفتگوها در محضر آن جناب پیش آمد و آیه مورد بحث قرار گرفت.

امام صادق علیه السلام از این گفتگو و تفسیرها ناراحت شد و فرمود: خداوند از نعمت هائی كه به بندگانش مرحمت كرده سؤال نمی كند و منت نمی گذارد، منت نهادن برای بندگان مذموم است تا چه رسد به خداوند، و لیكن مقصود از نعمت در این آیه محبت ما اهل بیت است كه خداوند متعال بعد از توحید و نبوت مردم را از آن بازخواست می كند، زیرا بنده ای هرگاه به این مورد عمل كرد راه بهشت و نعیم آن را پیدا می كند.

فرمود: پدرم از پدرش از پدرانش از علی علیهم السلام روایت كرده كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی نخستین پرسشی كه بعد از مرگ از انسان می شود توحید و نبوت من و ولایت تو می باشد، و هر كسی اقرار كند و اعتراف نماید، در نعمتی كه هرگز زایل نمی گردد وارد می گردد.



[ صفحه 558]